Shorts 3: Moody Salvation
75 min. | Dialoog taal: English
Ooit, in een lang vervlogen tijd kwamen films van over de hele wereld samen op een glorieus slagveld. De overwinning zou voor één van hen zijn. Maar verliezers, nee, die zouden er niet zijn, want talent en cinema verdienen gevierd, geliefd, herinnerd en verslonden te worden door jullie, het publiek. De strijd zou voor altijd bekend staan als Kabooms Internationale Kortfilmcompetitie. En wij zijn vereerd die competitie jaar in jaar uit te mogen organiseren. In 2023 strijdt een groot aantal kortfilms om de felbegeerde Kaboom Awards!
Bird in the Peninsula
De nieuwste kortfilm van de Japanse filmmaker Atsushi Wada lijkt een origineel commentaar te zijn op mannelijkheid en genderstereotypen, en is gedrenkt in een mystiek sausje. Enkele jongens dansen op muziek onder toezicht van een leraar. Een jong meisje kijkt toe en verstoort hun ritueel. Bird in the Peninsula kreeg een Special Mention op de Berlinale van 2022.
Empty Little People
Op een lege kleine rots in een lege zwarte zee woonden lege kleine mensen ... met een eeuwige dorst naar thee. Maar de thee is op ... En dat op Halloween. Kijk maar uit voor deze kleine deugnieten als je thee drinkt!!!
The Devil is Dancing
Twee jonge zusjes zien hun roze-middeleeuwse-wereld-harmonie verstoord wanneer een glinsterend zwaard in hun leven verschijnt en een duistere kant blootlegt in de ziel van één van hen. Een verrassende studentenfilm gedrenkt in donkerroze verf.
Please Let Me In
De onnavolgbare Peter Millard doet het weer! Geheel in zijn eigen kenmerkende, humoristische stijl bevat deze kortfilm net de juiste dosis van dwaasheid en nonsens. De opzet is simpel: een man is wanhopig om een huis binnen te komen.
A Dog Under a Bridge
"Ik ben een hond die in een park onder een brug woont. Awooooooo!" Het idee van A Dog under a Bridge kwam tot filmmaker Rehoo Tang toen hij onder een brug in China liep. Hier was een stil, verlaten en wild park met mensen die achtergelaten leken door de maatschappij en die de eenzaamheid in hun levens enigszins probeerden te elimineren. Om erbij te horen, waande de animator zich een zwerfhond die alleen leefde. Dit poëtisch werk won de Juryprijs voor Beste Afstudeerfilm in Annecy.
.png?format=w960)
I Gotta Cry
In drie funky minuten realiseren twee dieven dat als je van iets houdt, je het moet los leren laten. Francesca Colombara's geanimeerde muziekvideo voor de Duitse artiest Klaus Layer vertelt het verhaal van twee weirdo-dieven die de Vliegende Paddenstoelen stelen en ermee ontsnappen doorheen de woestijn, rijdend op een reusachtige kameel. "Ik bedenk de vreemdste dingen en dan breng ik ze tot leven", dixit Colombara. Oh, wat houden we van haar attitude.
Garrano
Geïnspireerd door de bosbranden in Portugal in 2018 en de mythische veerkracht van het Garrano-paard maakten Vasco Sá en David Doutel samen hun vierde kortfilm. Garrano is het onverbiddelijke en sfeerrijke verhaal van het verlies van onschuld van de jonge Joel. In iconografische, schilderlijke animatie wordt een Garrano-paard gedwongen tot het trekken van een zware last onder een brandende zon, terwijl Joel een man ontdekt die op het punt staat een bos in lichterlaaie te zetten. Een intens portret van een keerpunt dat zich afspeelt op een majestueuze plek die rijp is voor tragedie.
How Many
Mathieu gaat gebukt onder heel wat zwaarmoedige vragen. Hij geeft toe aan zijn verdriet; de regen wordt tranen en zijn tranen worden regen. Hij wordt één met zijn verdriet. Deze prachtige symbiose van muziek en beeld is een videoclip voor een nummer van de Franse singer-songwriter Mathieu Boogaerts. Bianca Scali maakte de film met het fotografische proces cyanotopie waardoor alles een heerlijk analoge textuur krijgt.
Salvation Has No Name
In deze cut-out animatiefilm met poppen komt een clownesk theatergezelschap bijeen om een stuk op te voeren over een priester en een vluchteling. Terwijl het misleidende verhaal zich ontvouwt, beginnen de grenzen tussen fictie en realiteit te vervagen. Een beklijvende Shakespeariaanse tragedie die ons in herinnering dat onze xenofobie en onze volgehouden morele superioriteit echte mensen treft, die het recht hebben om het narratief op te eisen.